Het thema van de week is vaak complex. Het gaat over jouw patronen in relatie tot anderen: familie, geliefden of collega’s.
Laat ik met gisteren beginnen. Heerlijk gewandeld en geluncht met familie. Gesproken over mijn eigen opa & oma van moeders kant, de Broekman familie. We weten er weinig van en mijn neef is bereid om in de geschiedenis te duiken. Hij toont al heel snel wat bijzondere gegevens. Zoals het feit dat mijn moeder niet wist dat haar vader een broertje had die maar 6 jaar mocht worden. Of dat zijn moeder 6 maanden na de geboorte van de jongste, zelf overleed. Ook wist ik niet dat mijn opa & oma op míjn geboortedag getrouwd waren, in 1940. Mogelijk ook ingegeven door de oorlog. Mijn opa moest na een paar jaar naar Oost Duitsland om te werken en liet zijn vrouw en hele jonge kinderen achter. En zijn vader en stiefmoeder hadden weinig oog voor hun kleinkinderen…dat is het frustrerende, verdrietige en eenzame verhaal van mijn oma. Ik begin mijn moeder hiermee ook steeds beter te begrijpen. Want zij kreeg al jong mee: op wie kan je leunen als het écht zwaar wordt? Ik voelde die in ieder geval nog, lange tijd.
Familie systemen en patronen. Als je een relatie krijgt, krijg je die van de ander ook cadeau. Meerdere gesprekken mogen voeren deze afgelopen week over patronen die ontstaan, als je gaat samenwonen, trouwen of samenwerken. Je stapt altijd iets of veel in de wereld van ‘de ander’. Die ook een hele geschiedenis met zich mee draagt. Je gaat mee doen in families waar altijd strijd is of juist weinig aandacht omdat ze weinig contact hebben met elkaar. Je wordt als het ware figurant in een toneelstuk van een ander gezelschap. Probeer dat maar eens in de gaten te krijgen, dat je een rol krijgt (neemt…) in een systeem die niet van jou is. Vaak onbewust overigens. Het wordt meestal pas zichtbaar als er scheuren komen in de relaties. Dat je je ineens afvraagt: over wie gaat dit eigenlijk, wilde ik dit ook? Het complexe is, dat ook jij vaak niet zonder toeval de rol pakt in dat andere systeem… Ik had jaren geleden de kans om op bezoek te gaan bij hoogleraar Paul de Blot, toen al op leeftijd en nog werkzaam op Nyenrode. Hij gaf me meerdere lessen mee. Een ervan was het volgende: neem geen apen op je schouders die niet van jou zijn. Als iemand jou weg wil hebben, wiens probleem is dat dan? (hij werd gesommeerd weg te gaan van Nyenrode omdat hij te oud zou zijn). Ik heb het vertaald naar: blijf goed kijken naar waar het echt over gaat en vooral over wie… laat dan lekker het ‘probleem’ daar waar die vandaan komt. Probeer maar eens, je zal merken dat het je heel veel rust geeft. Wie het krijgt mág het hebben. Dus het hoeft niet .
Rouw kwam ook voorbij deze week. In allerlei vormen. Afscheid nemen van mensenlevens, van relaties en van werkomgeving. Een vriendin wees me op de 6e fase na de vijf van Elisabeth Kübler Ross (rouwcurve), die zesde is zingeving. Wat was de ZIN van de relatie? Wat is het doel geweest om iemand te ontmoeten, samen te leven, mee op te trekken? Iemand die er veel over schreef is David Kessler. Hij schreef ook samen met Louise Hay: je kunt je hart helen… Als je dus alle rouw fases gehad hebt, komt er een moment om te gaan terug kijken naar alles wat je hebt mogen leren. Ik merk dat ik dat fijn vind. Ook al ben ik meerdere keren gescheiden (zakelijk, maar ook liefdes relaties die over gingen toen ik jong was), ik heb ook echt heel veel mogen leren. Dat gold dus ook voor de banen waar ik werkte en afscheid nam, als (on)bewuste keuze voor verdere groei.
Vrijdag organiseerden we ons ZIN! Event vanuit Dutch Leaders en de meaningful leadership community. We nodigden leiders uit om na te denken over de zin van hún bestaan. We hoorden Arita Baaijens en Hilde Bolt. Een mooie combi. Arita trok 17 jaar door de woestijn in Afrika en later nog jaren door de kale vlaktes van Siberië. Ze vertelde over haar ongelooflijke drive om door de woestijn te gaan, zelfs door het toen erg gevaarlijke Darfour in Soedan. Haar team moest mee op haar doel. Het zette me ook wel aan het denken, hoe doe ik dat met mijn collega’s? Hoe past de ambitie van Dutch Leaders bij ieders leven? Mooie vraag voor een volgende teamdag. En daar waren ook de mooie lessen van Hilde, om daadwerkelijk te ervaren hoe ons lijf al deze patronen al lang herkent voordat we erover na gaan denken… kortom een vruchtbare dag.
Ik eindig de week weer gisteren, met Burendag. Sinds we hier wonen, doen we elk jaar mee. Vaak is de BBQ het middelpunt van ontmoeting van de buren, 2 straten in ons geval. Het was weer goed gisteren. Mooie gesprekken rond het kampvuur. Wat is het toch heerlijk om naar de vlammen te staren en samen eens te horen: hoe is het met je? En hoewel ik vaak niet per sé op zoek ben naar nieuwe relaties of vrienden, blijf ik genieten van de saamhorigheid als we even – eens per jaar – inchecken bij elkaar. Per slot leven we hier met elkaar en is nabijheid een groot goed.
