We zijn in Rome. Voor mij een stad van uitersten. Letterlijk, want hier komen toeristen uit de hele wereld. We staan in de rij van de Sint-Pieterbasiliek tussen mensen van allerlei afkomst, mensen uit Hong Kong maar ook gewoon uit Stiens, Friesland. We schuifelen voetje voor voetje. Voor de één is het wachten een opgave, voor de ander een mooie manier om het overweldigende Sint Pietersplein in te laten dalen.
Het bezoeken van allerlei kerken doet me denken aan mijn vader en zijn generatie. Zij zijn opgevoed in een Rooms Katholiek gezin, waar Latijn een normaal gegeven was in de kerkdiensten. Ik ken het niet van die manier. Tegenwoordig kan ik er wel van genieten als ik in een klassieke bui ben. Het gaat me dan vooral om de klanken en de emotie die de muziek en het gezang bij me oproepen. Ik sta even stil en geef me er aan over.
Het lijkt een beetje op mijn jeugd. Als ik achter de piano zat, kon mijn moeder mijn stemming raden. Boos, gefrustreerd of verliefd. Ik beeldde me in dat ik voor duizenden mensen aan het spelen was. Er even bij stilstaan en me dan mee laten voeren met de muziek die ik speelde.
Ik las in een prachtig initiatie verhaal over een gevaarlijke stroomversnelling in een rivier op Indiaans grondgebied waar de hoofpersoon in terecht kwam. Paniek, spartelen en toen het loslaten. Hij kwam onder rotsen in een bijzonder gat en net toen hij dacht dat dit het einde was, kwam hij boven. Het bleek een initiatie plek van de indianen. Alleen degenen die zich overgaven aan het leven, overleefden het...
Ik herken het van een rafting ervaring in mijn jeugd. Onder de raft terecht gekomen dacht ik dat ik het niet ging redden. Toch wel... door me over te geven. Het lijkt ook op het verhaal dat we lazen in de Chiesa di Santa Maria dei Miracoli. De legende leert dat een jong meisje gered is van verdrinking doordat ze bad tot Maria en uit de rivier gehaald werd doordat haar een tak werd aangereikt. Uit het niets...
Stilstaan en overgave vind ik moeilijk. Maar ik zie steeds vaker dat dit juist FLOW geeft. Minder voor meer. Ondanks de duizenden mensen hier om mij heen, voelt het ontspannen. Een mooie les deze week.
