Meaningful Leadership Community

Afgelopen week was ik op bezoek bij mijn natuurarts waar ik al vele jaren regelmatig kom. Naast het feit dat zij me altijd heel goed helpt met mijn gezondheid, leer ik er elke keer weer nieuwe dingen. Soms kan ik die makkelijk onthouden en soms is het best complex. Maar altijd zo ontzettend logisch, dat ik denk: ‘dit zou iedereen moeten weten.’

Ik begreep dat mijn lever het zwaar had. En dat dit mede hoort bij deze periode. Het thema van deze periode van het jaar blijkt namelijk te gaan over de balans van buiten naar binnen. Van de warmte van de zon buiten naar de warmte van binnen. Meer tijd en ruimte voor reflectie en naar binnen keren. Als we dit als mensen goed doen, dan voelt het heel natuurlijk voor ons lichaam. Daar hoort aarden bij, grond voelen onder je voeten, onder je lijf. Alle indrukken en emoties even écht loslaten. Goed inademen maar ook weer uitademen. Als dat niet goed lukt, drukt dat ook op je lever.

Wijntje erbij

In deze tijd kan ik bij een wijntje ook goed loslaten, denk ik dan. Dit bleek wel te kloppen. ‘Gelukkig’, dacht ik. Toch een beetje motivatie voor mijn alcohol-liefhebberij. Wijn zou helpen om mezelf wat lichter te voelen en daarmee te zakken in mijn energie. Ook een vorm van reflectie, toch? Herkenbare beweging? Alleen… om meerdere redenen helpt het niet echt. Het is geen echte aarding en zet aan tot meer drinken bijvoorbeeld. Ik zal dus toch over moeten stappen op een ander ritueel. 

Ritme van de seizoenen

Over naar binnen keren gesproken, Jaap Voigt had daar dit jaar bij de Meaningful Leadership Community een heel inspirerend verhaal over toen we spraken over zijn boek ‘Leven & werken in het ritme van de seizoenen’. Volgens zijn filosofie begint de winter al op 4 november. Klik maar eens op de maand november van deze podcast. De periode van de nacht ingaan en wortelen in de aarde, een mooie uitdaging in deze tijd van veel werk en drukte om ons heen.

Genieten

Terug naar de adviezen van mijn natuurarts. Neem eens gal & leverthee zei ze. Dat zal veel mensen goed doen overigens in deze periode van het jaar. Ik ga er maar eens goed voor zitten, terwijl ik geniet van de duisternis. Wel met wat kaarsjes aan en een knisperend haardvuur. Want een beetje warmte doet ook mij goed… 

Ik wens je een heerlijke winter!

Meer weten over het programma van de Meaningful Leadership Community en hoe je lid kunt worden? Dat vind je op deze pagina!

We zijn in Rome. Voor mij een stad van uitersten. Letterlijk, want hier komen toeristen uit de hele wereld. We staan in de rij van de Sint-Pieterbasiliek tussen mensen van allerlei afkomst, mensen uit Hong Kong maar ook gewoon uit Stiens, Friesland. We schuifelen voetje voor voetje. Voor de één is het wachten een opgave, voor de ander een mooie manier om het overweldigende Sint Pietersplein in te laten dalen.

Het bezoeken van allerlei kerken doet me denken aan mijn vader en zijn generatie. Zij zijn opgevoed in een Rooms Katholiek gezin, waar Latijn een normaal gegeven was in de kerkdiensten. Ik ken het niet van die manier. Tegenwoordig kan ik er wel van genieten als ik in een klassieke bui ben. Het gaat me dan vooral om de klanken en de emotie die de muziek en het gezang bij me oproepen. Ik sta even stil en geef me er aan over. 

Het lijkt een beetje op mijn jeugd. Als ik achter de piano zat, kon mijn moeder mijn stemming raden. Boos, gefrustreerd of verliefd. Ik beeldde me in dat ik voor duizenden mensen aan het spelen was. Er even bij stilstaan en me dan mee laten voeren met de muziek die ik speelde.

Ik las in een prachtig initiatie verhaal over een gevaarlijke stroomversnelling in een rivier op Indiaans grondgebied waar de hoofpersoon in terecht kwam. Paniek, spartelen en toen het loslaten. Hij kwam onder rotsen in een bijzonder gat en net toen hij dacht dat dit het einde was, kwam hij boven. Het bleek een initiatie plek van de indianen. Alleen degenen die zich overgaven aan het leven, overleefden het...

Ik herken het van een rafting ervaring in mijn jeugd. Onder de raft terecht gekomen dacht ik dat ik het niet ging redden. Toch wel... door me over te geven. Het lijkt ook op het verhaal dat we lazen in de Chiesa di Santa Maria dei Miracoli. De legende leert dat een jong meisje gered is van verdrinking doordat ze bad tot Maria en uit de rivier gehaald werd doordat haar een tak werd aangereikt. Uit het niets...

Stilstaan en overgave vind ik moeilijk. Maar ik zie steeds vaker dat dit juist FLOW geeft. Minder voor meer. Ondanks de duizenden mensen hier om mij heen, voelt het ontspannen. Een mooie les deze week.

Kampvuur heeft iets magisch. Als ik in het donker naar de vlammen staar, dan lijkt het alsof de wereld even stilstaat. Het moment is dan puur en ik kan uren turen naar het vlammenspel dat zich voor mijn ogen afspeelt. De combinatie met de warme gloed maakt het helemaal af. Maximaal ervaren in het NU…

Vorige week mochten we onder begeleiding van mijn collega Jessica een kampvuur gesprek voeren. ‘We’ is in dit geval een groep deelnemers aan een leiderschapsprogramma. Samen met de begeleiders vanuit Dutch Leaders, luisterden ze naar een oud verhaal vanuit een oude wijsheid traditie. Eerst, welke lessen zijn hieruit te trekken? En daarna, wat is jouw verhaal dat je te delen hebt? 

Menselijk niveau

Het werd een hele mooie, intense avond. Ineens hadden we weer de gesprekken waar het echt om gaat. Over soms nare of heftige jeugdervaringen en hoe die een persoon hebben gevormd. En waarom je dus daarom nu het werk doet, dat je doet. Het bij elkaar inchecken op een diep menselijk niveau creëert een band die heel veel overstijgt. Muren vallen weg,  puur begrip en een oprecht gevoel van mens tot mens blijven over.

Levenslust

Als  begeleider werd ik me gewaar dat wij als mensen een beetje verleerd zijn om onze eigen verhalen te vertellen. Terwijl we graag naar anderen luisteren die ons inspireren. In onze programma’s vragen we Joseph Oubelkas bijvoorbeeld graag als inspirator. Zijn verhaal maakt enorme indruk, zonder uitzondering, elke keer weer. En ik zie hoe het vertellen van zijn verhaal, hem door de jaren heen heeft veranderd. Waar ik jaren geleden tijdens zijn verhaal zijn tranen voelde en zag, zie ik nu meer en meer de kracht van zijn levenslust. Prachtig!

Haardvuur aansteken

Wat is jouw verhaal? En met wie deel je dit? Nu de dagen weer korter worden en de avonden frisser aanvoelen, is dit een goed moment om het haardvuur aan te steken. En dan, in het NU, samen met elkaar starend naar het vuur staren je verhaal delen!

We zijn het waard om elkaar te horen. Het is er (de) tijd voor.

Mijn reis is eigenlijk best bijzonder. Na het VWO wist ik niet goed wat te gaan studeren. Ik was altijd breed geïnteresseerd. Bedrijfskunde? Techniek? Het werd uiteindelijk Technische Natuurkunde. Ik was goed in exacte vakken, dat is vast een goede ondergrond, leek me…

Al snel bleek dat ik veel te weinig technisch was vergeleken met mijn studiegenoten. Dus werd ik maar voorzitter van de studentenvereniging, naast voorzitter van de volleybalvereniging. De studie heb ik wel afgemaakt, al ging ik van de TU naar de HTS en deed ik er een jaartje langer over vanwege het jubileumjaar van de studentenvereniging. Een extra reden voor goede feestjes…

Ondergedompeld

Eenmaal aan de slag bij Achmea werd ik ondergedompeld in de vele opleidingen die ik aangeboden kreeg. Waaronder Persoonlijk Leiderschap, onder begeleiding van Margot. Als 26 jarige rende ik over de heide wanhopig op zoek naar iets dat symbool stond voor mij. Ik wist het niet. Liet het los, dan maar met niets terug.  Maar vlak bij de trainingslocatie zag ik het ineens. Mijn eerste les in loslaten en open staan. Ik denk er nog vaak aan terug. 

Na Yacht, mijn derde werkgever, werd ik uiteindelijk zelfstandig ondernemer. Omdat ik het meeste energie kreeg van mensen, teams en het  begeleiden daarvan. De mens in de organisatie écht verder helpen. En eigenlijk kan je ‘organisatie’ daarin ook wel weglaten. Mensen helpen, mensen beter maken, dat werd mijn motto. En dat is het nog steeds. 

Sjamanen

Door de jaren heen ben ik steeds intensiever aan mezelf gaan werken. Met Jungiaanse persoonlijkheidstypen, met familie systemisch werk en allerlei trauma-opleidingen. Ik verslond boeken, en nog steeds. Maar ook, toen ik voelde dat ik het nodig had, bewust gekozen voor tijd in de natuur. Met mijn goede vriend Dave naar Italië voor een stilteweek. En dan de beklimming van de Kilimanjaro, wat een mega ervaring was dat! Ik ben mezelf goed tegengekomen en kreeg daardoor zin in meer. Met Dave naar Peru, samen met lokale sjamanen de bergen in. Ik begreep lang niet alles, maar het voelde zeer goed en diepgaand.

Zweverig?

Samen reizen bevalt me goed. Dat is een van de redenen voor mij om een community te starten om samen op zoek te gaan naar de zin van het leven. Stukje spiritualiteit erin, wel gedoseerd, want niet iedereen is al op dezelfde pagina. In mijn werk als coach of trainer, maar ook privé, krijg ik namelijk regelmatig de vraag wat ik toch moet met dat zweverige gedoe. Mijn tegenvraag is dan: leg eens uit wat ‘zweverig’ is voor jou? Uhm… ja, dat was ook niet de bedoeling, dat ik een tegenvraag ging stellen… Maar met enig denkwerk komt het er wel uit: het is vaag, niet tastbaar, niet praktisch en niet wetenschappelijk. 

En dan? Soms laat ik het gaan, en soms leg ik uit dat er toch echt heel veel wetenschap aan ten grondslag ligt. Zoals bijvoorbeeld over bijna-dood ervaringen [Eindeloos bewustzijn – Pim van Lommel], maar ook over de hedendaagse kwantumfysica, die bijvoorbeeld de wereld en de biologie (en van de morfogenetische velden) betreedt. Komt stiekem toch mijn beta achtergrond weer om de hoek kijken!

Er is zoveel te ontdekken. Samen. Ik weet namelijk  ook niet hoe het allemaal precies zit, hoewel ik dat wel graag zou willen. Want het is fascinerend mooi hoe wij als mensen in elkaar zitten en welke potentie we hebben. En laat dat nou mijn levensdoel zijn, mensen beter maken…  

Bekijk onze Meaningful Leadership Community pagina en ontdek of ons programma aansluit op jouw interesses en ontwikkelbehoefte!

Het is alweer 9 jaar geleden dat ik Marja de Vries voor de eerste keer uitnodigde op onze eerste Dutch Leadership Trail op Terschelling. De presentatie over ‘De Hele Olifant in Beeld’ gaf Marja met verve. Het was taaie kost voor de directeuren en managers die met ons op reis gingen. Toch was ik er trots op dat zij bij ons wilde komen om  haar diepgaande onderzoek  te delen. Zoveel belangrijke inzichten in mijn ogen!

Vorige week was Marja weer bij ons, bij onze Meaningful Leadership Community. De online sessie vorig jaar over ‘De Hele Olifant in Beeld’ smaakte naar meer. En dan nu live, in Barneveld in onze fijne trainingsruimte. We hebben ademloos geluisterd naar haar uitleg over het verschil tussen een Samenleving uit Balans en een Samenleving in Balans. Er is geen speld tussen te krijgen… We zijn duidelijk met elkaar verzeild geraakt in een Samenleving uit Balans.  Al eeuwen strijden volkeren, staten en religies om macht. Ten koste van veel en altijd op weg naar meer.

Universele wetten
En dan de hamvraag. Hoe komen we weer terecht in een Samenleving in Balans? We zullen moeten bewegen naar een samenleving die in lijn leeft met de universele wetten, zoals Marja beschrijft. De oude wijsheid tradities zeggen het, steeds meer zogeheten ‘elders’ zijn hun mondeling overgeleverde kennis aan het delen. Wat kunnen wij doen? Ons eigen bewustzijn verder ontwikkelen. Samen verdiepen en op zoek naar de zin is van het leven, noem het zingeving & spiritualiteit. 

Mee op reis
Het lijkt alsof ik terug ben bij de start van mijn ondernemerschap. In 2006 noemde ik mijn holding: BeZijn. To Be en Zijn. Be-wust-Zijn. Daar wil ik aan bijdragen, mensen beter maken, dat is al ruim 20 jaar mijn levensmotto.

Wat ik ermee ga doen? Vaker artikelen en inzichten delen en door iedereen uit te nodigen om mee te reizen met onze Meaningful Leadership Community. Dit jaar hebben we nog een paar super mooie bijeenkomsten en we hebben al mooie ideeën voor het jaarprogramma 2024. Voel je welkom!