Persoonlijk Leiderschap

In de dynamische wereld van vandaag ondergaan organisaties voortdurend veranderingen. Of het nu gaat om technologische vooruitgang, markttrends of interne processen, het vermogen om zich aan te passen en te evolueren is van cruciaal belang voor succes. Een van de meest uitdagende aspecten van verandering is het realiseren van een cultuuromslag binnen een organisatie. Hoe vergroot je de kans op succe? Door te investeren in het persoonlijk leiderschap van je mensen!

Wat is persoonlijk leiderschap en waarom is het zo belangrijk?

Persoonlijk leiderschap verwijst naar het vermogen van individuen om verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen acties, gedrag en ontwikkeling. Het draait om zelfbewustzijn, zelfmanagement en het vermogen om anderen te beïnvloeden. In het kader van een cultuuromslag betekent dit dat elk individu binnen de organisatie een actieve rol speelt in het vormgeven van de nieuwe gewenste cultuur.

Investeren in persoonlijk leiderschap begint met het erkennen van de waarde van elk individu binnen de organisatie. Mensen zijn geen passieve onderdelen van een machine; ze zijn de drijvende kracht achter verandering. Door te investeren in hun groei, ontwikkeling en welzijn, investeer je in de toekomst van de organisatie zelf.

Hoe kun je concreet investeren in persoonlijk leiderschap tijdens een cultuuromslag?

Hier zijn enkele praktische stappen:

1. Bied programma's aan die individuen helpen bij het ontwikkelen van leiderschapsvaardigheden, communicatievaardigheden en zelfbewustzijn.

2. Geef mensen de ruimte en autonomie om beslissingen te nemen en verantwoordelijkheid te nemen voor hun werk. Dit creëert een gevoel van eigenaarschap en betrokkenheid bij de verandering.

3. Moedig open communicatie aan en geef regelmatig constructieve feedback. Dit helpt bij het creëren van een cultuur van transparantie en continu leren.

4. Leiders binnen de organisatie moeten het goede voorbeeld geven als het gaat om persoonlijk leiderschap. Ze moeten consistent zijn in hun acties en woorden, en anderen inspireren om hetzelfde te doen.

Toewijding, geduld en consistentie

Investeren in persoonlijk leiderschap is geen eenmalige gebeurtenis, maar eerder een voortdurende inspanning. Het vereist toewijding, geduld en consistentie. Maar de voordelen zijn duidelijk: een meer veerkrachtige, betrokken en innovatieve organisatiecultuur die klaar is om te gedijen in een snel veranderende wereld.

Als organisaties streven naar cultuuromslag, laten ze niet na om te investeren in de meest waardevolle bron die ze hebben: hun mensen. Door persoonlijk leiderschap te cultiveren, leggen ze een stevig fundament voor succes op lange termijn.

Als Dutch Leaders zijn we buitengewoon trots en opgetogen om aan te kondigen dat onze opleiding Transitie Based Coaching officieel erkend is door StiR, de Stichting Registratie voor professioneel begeleiders zoals coaches, teamcoaches en organisatiecoaches. Deze erkenning bevestigt niet alleen de kwaliteit van onze opleiding, maar ook ons voortdurende streven naar innovatie van het vakgebied.

Strenge eisen

Pierre Mellegers, een van de oprichters van Dutch Leaders, is waanzinnig blij met de erkenning van de opleiding door StiR: "De officiële erkenning van onze opleiding Transitie Based Coaching door StiR is een bevestiging van de hoge kwaliteit en professionaliteit van ons programma. We zijn trots dat we voldoen aan de strenge eisen van StiR en daarmee onze bijdrage leveren aan de ontwikkeling en kwaliteit van professioneel begeleiderschap."

Mellegers bedankt ook iedereen die heeft bijgedragen aan de totstandkoming van de opleiding: "We hebben hier met veel mensen hard aan getrokken en ik ben dankbaar voor de inzet van iedereen die heeft bijgedragen aan het succes van onze opleiding tot Transitie Based Coach. In het bijzonder wil ik Annemie Celis bedanken voor de jarenlange verbondenheid aan deze opleiding en onze gastdocenten Maya van Zelst, Jacqueline Heijndijk en Dave Doornbos. De expertise en ervaring die zij inbrengen, maken de opleiding tot een unieke in zijn soort."

Kwaliteitsstempel voor professioneel begeleiders

Het verkrijgen van de erkenning van StiR is een belangrijke mijlpaal voor Dutch Leaders en de opleiding Transitie Based Coaching. StiR is een onafhankelijke stichting die de beroepsregistraties en registers van professioneel begeleiders beheert, en bijdraagt aan hun ontwikkeling en kunde. Het StiR-register is doorzoekbaar voor cliënten en opdrachtgevers, waarin alleen professioneel begeleiders zijn opgenomen die voldoen aan de hoge kwaliteitseisen van StiR.

Excellentie en innovatie

“De officiële erkenning door StiR is een belangrijke voorwaarde om nog meer mensen enthousiast te maken voor de opleiding. We zijn trots op deze erkenning en blijven ons inzetten voor de groei en ontwikkeling van ons vakgebied", besluit Mellegers.

Wil je meer weten over onze opleiding? Belijk de pagina over Transisitie Based Coaching of download direct de brochure met alle informatie over de inhoud en de modules!

In 2016 overwon ik mijn angst voor diepte. Dat was tijdens de zwem oversteek tussen Dover en Calais. Ik zwom s’nachts rond 3 uur op driekwart van het kanaal. Dat is 30 km vanaf de kust van Dover. Het is daar zo’n 100 meter diep. Ik herinner me nog dat ik in de duisternis van de nacht in de diepte keek en het enige wat ik zag was een projectie van m’n eigen angst. De angst voor het onbekende. Ik werd daar heel onrustig van, terwijl het juist belangrijk was om focus te houden.

Gitzwart water

Wat zie je dan als je in het gitzwarte water kijkt? Vanuit m’n angst zag ik vooral het onbekende. Niet wetende wat daar in die diepte zit. Je gedachten kunnen dan alle kanten op gaan en de angst groter maken. Je kunt dingen gaan zien die er helemaal niet zijn. En om dat te voorkomen ben ik gaan waarnemen wat ik feitelijk zag en voelde. Dat was niet zo eenvoudig als ik nu schrijf, maar ik daagde mezelf uit om dat wel te doen. Ik zei letterlijk tegen mezelf ‘wat zie je nu werkelijk?’ Ik heb m’n gedachten uitgeschakeld en ben overgeschakeld naar een ander waarnemingssysteem. Met m’n ogen zag ik duisternis en de schijnwerpers van de volgboot, maar in het water verder niets. Als je daar je gedachten aan verbindt, dan kan je het daar feitelijk bij laten. Je hoeft geen interpretaties te doen. Je kunt denken ‘het is donker en ik zie verder niets.’ Je kunt kiezen wat je op dat moment met je gedachten wilt doen. Je kan bijvoorbeeld denken dat je aan het genieten bent van de duisternis. Dat deed ik dus ook, even geen prikkels en genieten van de rust.

Met m’n lichaam kon ik van alles voelen. Het koude water. M’n handen die bij iedere borstcrawlslag het water raakte. De smaak van zout water. Dat voelde prettig, ik geniet intens van het zwemmen in open water, het brengt me in een flow. Zo heeft iedereen denk ik wel een manier om in een mindfull ervaring te komen.

‘Lose your mind, come to your senses.’ 

Het loslaten van m’n gedachten leidde tot een verhoogde waarneming en bewustzijn. Daardoor kon ik een diepere verbinding met de zee ervaren en mijn eigen door angst gevoede gedachtenwereld doen verdwijnen. Dit is dus wat Fritz Perls, grondlegger van de Gestalt psychologie, bedoelt met 'lose your mind, come to your senses!'

Deze unieke ervaring heeft me veel gebracht. Zo merkte ik een paar maanden na de zwemtocht dat m’n angst voor onbekende situaties zo goed als verdwenen was. En ook bij activiteiten waar ik voorheen een negatieve spanning creëerde, bijvoorbeeld bij het spreken voor grote groepen, merkte ik dat die spanning niet meer voelde.

Feitelijk waarnemen

De manier die ik me eigen heb gemaakt, is om in dit soort situaties m’n gedachten naar de achtergrond te verplaatsen en te focussen op het feitelijke waarnemen. Wat zie ik nu werkelijk? Het interessante is dat ik daardoor veel meer in verbinding (lees ‘in control’) ben met mijn omgeving. En dat geeft rust, vrijheid en focus.

Wil jij ook leren hoe je in het moment kan blijven en niet beheerst wordt door allerlei gedachten die je afleiden? Neem contact met me op en dan vertel ik je graag wat we voor je kunnen betekenen!

In veel bedrijven wordt leiderschapsontwikkeling nog steeds gezien als iets dat alleen voor de managementlaag van belang is. Veel programma’s zijn er dan ook op gericht om deze groep te versterken. 

Maar, denk je nu echt dat een groep van 80 op een bedrijf van 2000 mensen het verschil gaan maken? De verandering realiseren? Of de cultuurwaarden tot in de haarvaten van de organisatie tot leven brengen? Dacht het niet. 

Als je je gehele organisatie naar een next level wilt brengen, dan moet je iedereen bereiken, alle mensen in je bedrijf. 

Hoe doe je dat? 

Door te investeren in persoonlijk leiderschap. 

Ik geef je enkele argumenten waarom investeren in persoonlijk leiderschap een business prioriteit zou moeten zijn:

Verbeterde prestaties en productiviteit

Wanneer alle medewerkers worden aangemoedigd om hun persoonlijk leiderschap te versterken, kunnen ze beter omgaan met uitdagingen, doelen stellen en initiatief tonen. Dit leidt tot verbeterde prestaties en verhoogde productiviteit op alle niveaus van de organisatie.

Betere besluitvorming

Medewerkers die hun persoonlijk leiderschap ontwikkelen, leren effectiever problemen oplossen, strategisch denken en beslissingen nemen. Dit resulteert in een organisatiebrede cultuur van doordachte besluitvorming en een hogere kwaliteit van beslissingen op alle niveaus.

Verhoogde betrokkenheid en motivatie

Wanneer mensen zich gesteund voelen in hun persoonlijke ontwikkeling en groei, zijn ze meer betrokken bij hun werk en gemotiveerd om bij te dragen aan de doelstellingen van de organisatie. Dit leidt tot een positieve werkomgeving waarin mensen zich gewaardeerd voelen en zichzelf willen overtreffen.

Vermindering van stress en burn-out

Het bevorderen van mentale weerbaarheid op alle niveaus van de organisatie helpt medewerkers om beter om te gaan met stressvolle situaties en uitdagingen. Dit kan het risico op burn-out verminderen en een gezondere werkcultuur bevorderen waarin het welzijn van medewerkers een prioriteit is.

Talentontwikkeling en retentie

Wanneer medewerkers de mogelijkheid krijgen om hun leiderschapsvaardigheden te ontwikkelen, voelen ze zich meer gewaardeerd en betrokken bij de organisatie. Dit kan leiden tot een hogere retentie van talent en een groter vermogen om intern op te leiden en te bevorderen.

Het bevorderen van persoonlijk leiderschap en mentale weerbaarheid op alle niveaus binnen een organisatie is geen luxe, maar een noodzaak voor zakelijk succes en een gezonde werkcultuur. Door te investeren in de ontwikkeling van alle medewerkers, kan een organisatie zich onderscheiden als een werkplek waar mensen gedijen, presteren en groeien, wat uiteindelijk leidt tot duurzaam succes op lange termijn.

Ik denk veel terug aan een van de laatste zinnen die mijn vader uitsprak, voordat hij in slaap werd gebracht. Dat ging over mijn moeder: “Laat je moeder in haar waarde…” De betekenis ervan voelde ik meteen. Zíj gaat over haar eigen leven. “Natuurlijk”, dacht ik. Maar is dat wel zo natuurlijk?

Soms voelt het een beetje gek als we bij haar thuis zijn. Lopen gaat niet altijd even snel en makkelijk. We willen haar graag helpen en kunnen het wel even voor haar doen. Maar dat wil ze niet. Nou goed, dan niet. Oprecht goed, want er schuilt veel trots én daadkracht in haar. Mooi toch zoals ze haar leven nog steeds zelf vormgeeft? Als 82-jarige is ze lid is van de Whatsapp groep van de straat en stelt daar vragen als ze hulp nodig heeft. Ik vind het super!

Eigen regie

In ons vakgebied komen wij op veel plekken waar anderen (lees: managers/leiders) denken te gaan over het leven en werk van hun medewerkers. Terwijl de literatuur juist vol staat met prachtige voorbeelden van zelfsturende teams binnen het kader van verandermanagement want: ‘je kan het paard naar het water leiden, maar niet forceren het te drinken’. Het is verbazingwekkend om te zien welke energie er vrijkomt als medewerkers écht weten dat ze verantwoordelijkheid mogen en kunnen nemen voor hun werk. En de manager dan? Ik beschouw het als een soort tweestrijd tussen status/ego en ‘erbij willen horen’. Iedere manager of leider wil bij het team horen, maar je moet toch ook de leider zijn! Maar van wie moet dat eigenlijk?

Verzorgen

We pamperen ons suf in Nederland. Positief gedacht: we willen graag anderen helpen!
Oprecht goedbedoeld dus. Maakt het ons weerbaar? Dat vraag ik me af. Ik weet nog dat ik mijn eerste huurwoning wilde hebben, particuliere verhuur. De gemeente zag het niet zo zitten want ik kwam helaas niet in aanmerking voor huursubsidie. Ik zag mijn kans verdwijnen. Tot ik bedacht: “als ik die subsidie weiger, kan het dan wel?” Ja, toen kon het wel… Later hebben we de flat gekocht. Wat ik er mee zeggen wil, niet iedereen heeft hetzelfde nodig. Daarom steunen we vanuit Dutch Leaders ook het gedachtengoed van Reable Nederland. Goed kijken naar wat mensen in de zorg nodig hebben en hoe we dit goed kunnen organiseren.

Omzien naar elkaar, steun geven als dat nodig is. Samen leven, zelfs met demente ouderen kan zo mooi zijn. Bekijk ook zeker eens de documentaire ‘Human Forever’ van Teun Toebes. We kunnen nog zoveel samen leren en ontdekken van het werken met ouderen door meer van hun wijsheid gebruik te maken. Al is het alleen maar om ons bewust te zijn waar ons leven om draait. Zorgmedewerkers weten dit natuurlijk al lang. Door de veranderingen in de zorg, zullen ze steeds vaker voor heel kwetsbare en veel zorg vragende ouderen gaan werken. En wij, als familie en vrienden, mantelzorgers en gemeenschap als geheel, zullen ons bewuster moeten worden van onze bijdrage aan het welzijn van onze vaders, moeders, ooms en tantes.

Niet afgeschreven

Mijn moeder is nog lang niet afgeschreven. Ik vind het prachtig om te zien hoe ze haar eigen omgeving ‘managet’. Hier een lunch, daar een geregeld diner. Echt samen komen met anderen, dat organiseert ze goed. Daar hoef ik echt niets voor te doen. Prachtig toch? Mijn oma zat met 82 al in het bejaardentehuis en telde de dagen af terwijl mijn moeder sport, beweegt en gastvrouw is in het prachtige Dominicanenklooster in Zwolle.

Ik hoop dat ze nog lang mag genieten van alles om haar heen!

‘Wat is jouw grens? Wanneer gaat iemand over jouw grens Pierre?’ 

Mede getriggerd door recente nieuwsberichten over grensoverschrijdend gedrag, zette deze vraag me aan het denken. En dan met name de vraag: wat kan bijdragen om mensen bewust te maken van elkaars grenzen? 

Grensoverschrijding, hoe onbedoeld ook, komt vaker voor dan we ons bewust zijn. Bijna dagelijks lees ik voorbeelden in de media over grensoverschrijding. De vraag die me blijft bezighouden is of dit niet te voorkomen is? Het antwoord is ingewikkelder dan ik dacht. Er is geen panacee tegen bewuste, willens en wetens, grensoverschrijding. Ik ben van mening dat als we de ander niet meer als mens zien, maar als een object van onze eigen fantasie, dat het dan overgaat naar gedrag dat we als strafbaar aanmerken. 

Maar hoe zit het met onbewuste grensoverschrijding? Gedrag dat we in contact met de ander direct of soms achteraf als grensoverschrijdend ervaren. Hoe kunnen we hier meer bewust van worden? En hoe kunnen we het gesprek erover aangaan?  

Mijn eigen grens

Laat ik het eerst persoonlijk maken. Wanneer gaat iemand over mijn grens? 

Wat me direct te binnen schiet is een voorval laatst in de stad. Er stonden jongeren bij de supermarkt die continu het ‘k-woord’ gebruikte. En dan niet in één keer, nee wel 10/15 keer in 5 minuten. Dat ging echt over mijn grens. Ik heb diverse mensen verloren aan deze ziekte en om dat dan anderen toe te wensen, dat ging mij echt te ver. Ik stapte op de groep af en vroeg of ze ermee wilden stoppen. Ze stopten, lachten me uit en liepen weg. Een ander voorval vond jaren geleden plaats in de werksfeer. Ik werd door iemand hoger in de hiërarchie, regelmatig geïntimideerd. De psychische druk werd zo hoog dat ik last kreeg van allerlei lichamelijke klachten. Ik zat ‘opgesloten’ in mijn eigen ervaring. Erover praten was geen optie. Een arts constateerde burn-out verschijnselen. De klachten verdwenen nadat ik niet meer in contact kwam met de betreffende persoon. 

Tijdens het schrijven van deze blog werd ik me bewust van veel meer situaties waarin ik grensoverschrijding heb ervaren. Maar ik stelde mezelf ook de vraag of ik zelf wel eens over iemands grens ben gegaan, en hoe bewust was ik me daarvan geweest? Als ik heel eerlijk ben, dan moet ik dat helaas bevestigen. Ook ik ben wel eens stevig uitgevallen. 

Over de contactgrens

In onze coachopleiding werken we met het begrip ‘contactgrens’. Dit begrip is afkomstig vanuit de Gestaltpsychologie en verwijst naar het punt waar de persoonlijke ruimte van een individu grenst aan zijn omgeving. ‘Ik’ versus ‘niet-ik’. In onze relaties met anderen markeert de contactgrens het verschil tussen jou en de ander. Er is sprake van een fysieke contactgrens, namelijk je lichaam, en een psychische grens, je waarden en normen. Samen vormen ze onze ‘ik’.

Ieder mens heeft contact nodig om te kunnen leven. Contact zorgt ervoor dat onze behoeftes worden ingevuld, zowel de fysieke als psychologische. De contachtgrens is altijd dynamisch. Een voorbeeld hiervan is wanneer iemand zich terugtrekt tijdens een gesprek of fysieke nabijheid vermijdt. Deze afstand kan zowel mentaal als emotioneel zijn en geeft aan waar de persoonlijke grenzen liggen. 

Het begrip contactgrens versimpelt de relatie tussen twee mensen door uit te gaan van drie posities: 

• Voor de grens
• Op de grens 
• Over de grens

In de opleiding werken we ermee door bewust te zijn van deze posities en een gevoel te ontwikkelen over wat de grens tussen jezelf en iemand anders is. Het is een zoekproces tussen twee mensen. Tijdens de opleiding oefenen deelnemers hiermee door op een afstand tegenover elkaar te gaan staan. Vervolgens lopen ze in stilte stap voor stap naar elkaar toe om de toenadering te ervaren met vragen als: wat merk ik in m'n lijf? Wat zijn mijn gedachten? Wat voelt nog comfortabel en wat niet? Deze oefening zorgt ervoor dat deelnemers samen bewust worden van elkaars grens en wat er gebeurt in het contact wanneer de ander letterlijk te dichtbij komt, of juist te veel afstand houdt. Deze grenservaringen dragen bij aan een bewustzijn over contact- en relatieprocessen.

Relationeel bewustzijn

Terug naar mijn vraag: is er een benadering die bijdraagt aan de bewustwording van grensoverschrijding waardoor het gesprek erover mogelijk wordt? 

Ik zie in de Gestalt benadering dat het begrip ‘contactgrens’ voor een brede doelgroep een belangrijke bijdrage kan leveren aan een vergroot bewustzijn over grensoverschrijding. Dan denk ik aan leiders en professionals die vanuit een hiërarchische positie een relationeel bewustzijn zouden moeten ontwikkelen over het effect van hun gedrag op anderen. Met vragen als: hoe maak ik ‘veilig’ contact? Hoe creëer ik een relatie? Wat is mijn 'person effect?' Hoe geef ik leiding? Hoe beïnvloed ik anderen? 

Maar feitelijk zou ieder mens zich hier bewust van moeten zijn. Besef dat er een grens is, en dat er in elke ontmoeting een verschil is tussen jezelf en de ander. En dat je die grens daarom hebt te respecteren. Dat ervaar ik als het fundament waarop relaties tussen mensen ontstaan en verbondenheid ervaren kan worden. 

Wat zou je vandaag nog kunnen doen om dit direct handen en voeten te geven:

1. Echt luisteren: volledige aandacht geven aan de ander en empathisch luisteren.
2. Erkenning van individualiteit: de ander zien als een uniek persoon met eigen ervaringen, gevoelens en perspectieven.
3. Wederzijdse respect: anderen behandelen met respect en waardigheid. 
4. Verplaats je in de ander: proberen om de wereld te zien vanuit het perspectief van de ander. 
5. Nieuwsgierig zijn: je verwonderen over wie de ander is door je oprecht te interesseren in drijfveren, waarden en normen. 

Ben je geïnteresseerd in het begrip ‘contactgrens’ en wat ik kan bijdragen aan het vergroten van je bewustzijn hierin?